Kolejne nasze spotkanie dotyczyło dramatów wojennych. Tym razem jednak rozmawialiśmy przede wszystkim o pomocy jakiej polskie społeczeństwo udziela ukraińskim uchodźcom. Temat ten mogliśmy zgłębić lepiej ponieważ ogromną niespodziankę zgotował nam Maurycy niespodziewanie dołączając do spotkania. Kilka tygodni spędził w Przemyślu z misją Caritas Polska organizującą pomoc w centrum recepcyjnym i wysyłającą pomoc na ukraińską stronę granicy. Dzięki temu dowiedzieliśmy się jak w szczegółach ta pierwsza, bezpośrednia pomoc jest zorganizowana, na ile jest skuteczna, jakie są potrzeby i wyzwania. Relacja Maurycego potwierdza to co praktycznie widać gołym okiem - pomoc organizowana i realizowana jest siłami społecznymi, angażują się w nią organizacje pozarządowe, firmy, prywatne osoby i w różnym stopniu samorządy, rządu w tych działaniach prawie nie ma...
Niestety sytuacja nie stabilizuje się, a siły i możliwości społeczne powoli się wyczerpują. A przecież napływ ludzi uciekających przed wojną wcale się nie zmniejsza i jednocześnie trzeba zająć się długofalowym zabezpieczeniem uchodźców i ich adaptacją w obcym środowisku. I w tym temacie Maurycy przedstawił nam szykowaną akcję Caritas Polska. W uzupełnieniu Bożenna opowiedziała o skierowanej do seniorów akcji "Zostań przyszywanym dziadkiem, zostań przyszywaną babcią". Ta akcja została zainicjowana przez Stowarzyszenie Aktywny Senior i polega na wsparciu dzieci uchodźców, którym możemy w jakimś stopniu zastąpić pozostałych w Ukrainie dziadków. W dyskusji jaka się wywiązała rozmawialiśmy też o innych formach pomocy, w tym również o tej zagranicznej płynącej z całej Europy i nie tylko. A na koniec zeszło nam temat bohatera naszych czasów czyli Prezydenta Zelenskiego i na wojenny humor Ukraińców.
Nie zapomnieliśmy jednak i tym razem o zagrożeniu dezinformacją, zwłaszcza obliczoną na skonfliktowanie nas z uciekinierami. I tu jako ściągę prezentujemy tekst, który wszystkim narzekającym na "uprzywilejowaną" pozycję uchodźców możemy serwować:
"Ponieważ w ostatnich dniach zdarzyło mi się kilka razy podsłuchać lub wysłuchać skierowanej do mnie bezpośrednio tyrady zamykającej się w słowach "przyjeżdżajo, prace zabierajo, wszystko za darmo majo", żeby nie dawać ludziom po prostu w zęby, przekułam frustrację w pomysł racjonalizatorski pt. "I Ty możesz zostać uchodźcą i mieć życie jak w Madrycie". Delikwenci chcący wieść dolce vita uchodźcy mają 15 minut na spakowanie życia do walizki, następnie są odstawiani na koniec kolejki do granicy po ukraińskiej stronie i wchodzą w buty tych, którym tak zazdroszczą. Podczas tych kilkudziesięciu godzin oczekiwania na przejście (dla chętnych w ofercie jedno lub dwa niemowlęta dające 10 punktów mocy więcej, jeśli się uda je przenieść przy granicę i zachować przy życiu, bo pińcetplusa dadzą), tu na miejscu ekipa ala Mój Nowy Dom likwiduje ich firmy lub składa wypowiedzenia, buldożerem likwiduje miejsce zamieszkania, a żądnym pełnej autentyczności dodatkowo odstrzeliwuje wybranego członka najbliższej rodziny. W tym czasie nasz zawistny delikwent przekracza granicę i jego życie staje się piękne. Po drugiej stronie czeka na niego wszystko za darmo - transport, z szansą trafienia na handlarza ludźmi lub organami, która dodaje emocji tej przygodzie. Następnie ma darmowe ciuchy, może trafić się nienoszona suknia ślubna lub przeciwnie - mocno noszone majtki, ale to przecież za darmo. Jeśli w loterii o życie wybrał transport oferowany przez uczciwego człowieka ląduje w miejscu, w którym nigdy wcześniej nie był, na wersalce w kawalerce 5osobowej rodziny, albo łóżku piętrowym w internacie i cieszy się darmowym noclegiem. Posiłki też w cenie, sushi raczej nie będzie, ale za to wszystko darmowe. A potem już tylko znaleźć sobie pracę poniżej kwalifikacji i spróbować przeżyć za najniższą krajową, tam gdzie już niekoniecznie wita się go z kwiatami."
Patrycja Osiak na Facebooku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz